ΠΡΟΚΛΗΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Όποιος εκτιμά πως το παρακάτω κείμενο αποτελεί ΜΟΜΦΗ για την Μεσσήνη, το Νησί μας, ας έχει το θάρρος να τεκμηριώσει την άποψή του, είτε στο FB είτε στο mail: pamisos@gmail.com.

«Κάποτε ήταν το «Νησίον», σκέτο, και επισήμως και ανεπισήμως. Έτσι το λένε οι πηγές της Τουρκοκρατίας, έτσι το είπε και το Ελληνικό Κράτος, όταν έγινε έως αρκετά χρόνια μετά το 1850. Έως τότε που κάποιες εθνικιστικές εξάρσεις κάποιοι καθυστερημένοι ρομαντισμοί και κάποιοι επικίνδυνοι εξαρχαϊσμοί επέπεσαν και στα τοπωνύμια.

Kαι το «Νησίον» έγινε Μεσσήνη, για να θυμίζει την Αρχαία Μεσσήνη, την πόλη του Επαμεινώνδα, κι ας είναι η Αρχαία Μεσσήνη κάμποσα χιλιόμετρα μακρύτερα. Ας είναι. Κανένα πρακτικό αποτέλεσμα δεν είχε η μετονομασία, καθόλου δεν προκάλεσε τους συνειρμούς που ήθελαν απλώς με τα χρόνια τις δεκαετίες το «Νησίον» έγινε «Νησί» και οι άνθρωποί παρέμειναν και ευτυχώς παραμένουν «νησιώτες», «νησώτες» στην γλώσσα τους.

Αυτό το «Νησίον» λοιπόν, με την εύφορη γη του, με τους ορυζώνες του ως πριν από τριάντα χρόνια και τα αεροδρόμιά του κατόπιν στην θέση τους, με τους ελαιώνες και τα περιβόλια του, με την απέραντη θάλασσά του πιο κάτω, με το αντιστασιακό του παρελθόν, με το ισχυρό αριστερό αντιστασιακό του κίνημα στην Κατοχή και στον Εμφύλιο, αυτό το «Νησίον» του Παμίσου, των βάλτων και των «πλησμονών», του καρναβαλιού, της κρεμάλας και των γουρνοσφαξιών, αυτό το «Νησίον» της καθυστέρησης και της κοινωνικής αγριότητας, των συγκρούσεων και της αναλγησίας, αυτό είναι η δική μου γενέτειρα».

Σημ. Το κείμενο δεν είναι δικό μου, απλώς το ανάρτησα.